Καινούριος μήνας, καινούριες απορίες.. η Αμελί είναι εδώ να απαντήσει σε κάθε ερώτημα που μας προβληματίζει!
Γιατί τα παραμύθια δεν είναι αληθινά;
(Ρωτάει η Βάσω από Λυκόβρυση)
«Πως είναι δυνατόν, δηλαδή ο βάτραχος δεν μεταμορφώθηκε σε πρίγκιπα; Δεν υπάρχουν καλές μάγισσες και νεραΐδες; Τα ποντίκια δεν γίνονται άλογα; Και το βασιλόπουλο δεν παντρεύεται τη βασιλοπούλα; Eίναι όλα ψέματα;»
Ε, όχι ακριβώς, θα σας πω…η αλήθεια είναι πως όσο κι αν σας αρέσει να διαβάζετε ένα παραμύθι, όσο και αν αγωνιάτε μαζί με τον πρωταγωνιστή για τα παθήματά του, όλα όσα διαβάζετε και διαβάζουμε στα βιβλία και τις πανέμορφες ιστορίες, είναι το αποτέλεσμα της σκέψης και της φαντασίας του συγγραφέα που τις έγραψε.
Αλλά δεν είναι αυτή ολόκληρη η αλήθεια… Τα πρόσωπα δεν είναι υπαρκτά, ζουν μόνο στη φαντασία αυτών που τις γράφουν. Όμως οι καταστάσεις που περιγράφει ένα παραμύθι, η ουσία του παραμυθιού, το νόημα και τα συναισθήματα που μας μεταδίδει- ΑΥΤΑ ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ. Μπορούμε να λυπόμαστε, να αισθανόμαστε φόβο, θλίψη ή θυμό, αλλά και χαρά και ανακούφιση και αγάπη!
Όταν διαβάζουμε τα παθήματα των ζώων στους μύθους του Αισώπου, ή όταν ακούμε τα ζώα να συνομιλούν, αυτό βέβαια δεν είναι αλήθεια. Ο συγγραφέας θέλει με αυτόν τον τρόπο να μας μεταφέρει μια πανανθρώπινη αλήθεια- μια αλήθεια που μας βοηθά να ζούμε καλύτερα. Για να τον καταλάβουν όμως και τα πιο μικρά παιδιά, και για να διασκεδάσουμε όλοι όσοι διαβάζουμε ακόμα παραμύθια, αλλά και για να μην βαρεθούμε, βάζει τους ήρωες του να μιλούν, ή να παθαίνουν διάφορα!
Εμένα μου αρέσουν πολύ τα παραμύθια, και την ώρα που τα διαβάζω δεν με νοιάζει καθόλου εάν είναι αλήθεια ή ψέματα… Ζω τη στιγμή!
Γιατί πρέπει να κλείνουμε και να κλειδώνουμε τις πόρτες;
(Ρωτάει ο Κώστας από Αγ. Αποστόλου)
Οι άνθρωποι, όπως και όλα τα ζώα, έφτιαχναν πάντα τις φωλιές τους για να αισθάνονται ασφαλείς από τα στοιχεία της φύσης, αλλά και από τις επιδρομές των άλλων ζώων. Βέβαια-θα μου πείτε τώρα- ο πρωτόγονος άνθρωπος που ζούσε σε σπηλιές, πόρτες δεν είχε!!! Όσο περνούσαν τα χρόνια όμως – θα πω εγώ- έφτιαξε με λίγα πράγματα το σπίτι του. Με καθόλου ανοίγματα στην αρχή… βλέπετε έκανε κρύο και για θέρμανση είχαν μόνο τη φωτιά. Αργότερα έφτιαξε παράθυρα για να μπαίνει το φως κι ό ήλιος.
Η αλήθεια είναι- γιατί εδώ λέμε αλήθειες- ότι εάν δεν βάλεις όρια στο σπίτι σου, θα τα βάλουν άλλοι!!! Ίσως να μπουν κι όλας μέσα και να εγκατασταθούν για τα καλά!!
Κλείνοντας και κλειδώνοντας τις πόρτες μας είναι ο τρόπος μας να προστατευόμαστε από τις κακοκαιρίες, τους κλέφτες ή τους αδιάκριτους!!! Προστατεύοντας με αυτόν τον τρόπο το χώρο μας είναι σαν να λέμε σε όλους ότι «αυτό» το αγαπώ, είναι δικό μου, και θα το προστατεύσω! Είναι η φωλιά μου, το σπίτι μου, το δικό μου σύμπαν! Και για να μπεις εσύ, ο ξένος, μέσα, θα πρέπει να μου χτυπήσεις την πόρτα. Και εάν θέλω και μπορώ, θα σου ανοίξω!
Σε κάποιες πολύ ζεστές και υγρές περιοχές του πλανήτη, όπως στον Αμαζόνιο, κάποιοι άνθρωποι έχουν άλλες συνήθειες. Οι Ινδιάνοι για παράδειγμα, έχουν σπίτια χωρίς πόρτες. Συνήθως τα κατασκευάζουν με φυσικά υλικά, ξύλα, χόρτα, μεγάλα φύλλα δένδρων και τα στηρίζουν πάνω σε πασσάλους. Είναι διαφορετικοί λαοί, με άλλες συνήθειες, ζουν σε μικρές κοινότητες, και έχουν άλλη κοινωνική οργάνωση , διαφορετικά ήθη και έθιμα.
Περιμένω τα γραμματάκια σας, με τα δικά σας «Γιατί»
Και μην ξεχνάτε τις εκπομπούλες μας… κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, μην χάσετε την «ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ» και κάθε Σάββατο στις 10-11 το πρωί τα «ΜΟΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ…ΜΕ ΤΕΧΝΗ»
Γράφει η Μαίρη Στραβοράβδη
ifeelkid team
kids internet radio
