Όλο και περισσότερο οι νέοι γονείς προσπαθούν να είναι κοντά στα παιδιά τους και να μπαίνουν στον κόσμο τους.
Επιδιώκουν να μοιράζονται τους προβληματισμούς τους και να μην υπάρχει η απόσταση που υπήρχε σε παλιότερες εποχές ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς. Αρκετοί είναι εκείνοι που με περηφάνια υποστηρίζουν ότι συζητούν τα πάντα με τα παιδιά τους και ότι κάνουν παρέα μαζί τους σαν να είναι φίλοι.Υπάρχει ωστόσο και η αντίθετη άποψη στην οποία εκφράζεται ο φόβος ότι αν οι γονείς είναι τόσο «χαλαροί» τότε τα παιδιά δε μαθαίνουν τους κανόνες και τα όρια και λειτουργούν ασύδοτα.
Έτσι διαρκώς προκύπτει το ερώτημα «Πόσο φίλος πρέπει να είμαι με το παιδί μου;».Τα παιδιά έχουν ανάγκη την κοντινότητα με τους γονείς τους. Να μπορούν να μοιράζονται τις επιθυμίες, τους φόβους, τα συναισθήματά τους και όλα αυτά που είναι σημαντικά στο δικό τους μικρόκοσμο. Έχουν ανάγκη να νιώθουν απέναντί τους ένα γονιό που δεν είναι ψυχρός ή απόμακρος και δεν επικοινωνεί μαζί τους μόνο με απαγορεύσεις ή το λεγόμενο «κήρυγμα».Όσο ανάγκη, όμως, έχουν την κοντινότητα και την οικειότητα άλλο τόσο έχουν ανάγκη από ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον όπου οι απαιτήσεις των γονιών είναι σαφείς και οι ρόλοι ξεκάθαροι.
Το παλιό μοντέλο ενός αυταρχικού γονιού που κρατάει αποστάσεις από το παιδί του και του καλλιεργεί το φόβο και όχι το σεβασμό έχει πλέον απορριφθεί και δεν έχει αποδοχή στην εποχή μας. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι βοηθητικό για τα παιδιά να είναι φίλοι με τους γονείς τους, τουλάχιστον όχι με τη στενή έννοια του όρου. Ένα τέτοιο «μπέρδεμα» ρόλων είναι ικανό να αποσταθεροποιήσει ένα παιδί και να το γεμίσει με ανασφάλεια.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από την οριοθέτηση των γονιών. Ακόμα κι αν δείχνουν επιφανειακά ότι αντιδρούν απέναντι σε αυτή, κατ’ ουσία το βιώνουν ως μία ένδειξη φροντίδας. Οπότε ένα σταθερό πλαίσιο αναφοράς σε συνδυασμό με αγάπη και αποδοχή είναι ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσει ένα παιδί.
Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά γονείς χρειάζονται, φίλους έχουν.
Ας δούμε όμως και μερικές πολύ χρήσιμες συμβουλές για να έχουμε καλύτερη επικοινωνία με τα παιδιά μας.
1. Να θυμάστε ότι η δική σας συμπεριφορά αποτελεί πρότυπο για να αναπτύξει το παιδί σας την δική του συμπεριφορά.
2. Παρατηρήστε την συμπεριφορά του παιδιού σας. Οποιαδήποτε ανεξήγητη αλλαγή στην συμπεριφορά του είναι ενδεικτική ότι κάτι έχει συμβεί ή κάτι το απασχολεί.
3. Πείτε του πράγματα που για σας είναι ίσως δεδομένα ή αυτονόητα. Το να πείτε στο παιδί σας ότι το αγαπάτε ή ότι είστε περήφανος / περήφανη για εκείνο για σας είναι δεδομένο. Για εκείνο σίγουρα δεν είναι και έχει σίγουρα ανάγκη να το ακούσει.
4. Κάποια στιγμή της ημέρας αφήστε για λίγο την όποια δουλειά και συζητήστε με το παιδί σας για το πώς πέρασε τη μέρα του.
5. Ακούστε τη γνώμη του και σεβαστείτε τη. Με αυτό τον τρόπο του μαθαίνετε να σέβεται τη γνώμη των άλλων.
6. Συζητήστε με τον / την σύντροφο σας σχετικά με το παιδί και αποφασίστε μια κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης που θα ακολουθήστε και οι δυο.
7. Εξηγήστε στο παιδί τις αποφάσεις που έχετε πάρει για εκείνο. Τα παιδιά τα τρομάζει ή τα θυμώνει το άγνωστο.
8. Ακούστε το παιδί σας και προσπαθήστε να μην αντιδράσετε υπερβολικά σε αυτό που θα ακούσετε. Η υπερβολή τρομάζει τα παιδιά.
9. Να θυμάστε ότι τα παιδιά δεν θέλουν να στενοχωρούν ή να πληγώνουν τους γονείς τους γι’ αυτό και κρύβουν πράγματα. Με την συζήτηση καλλιεργήστε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης.
