Το να γίνεις μάνα είναι κάτι το οποίο -στις περισσότερες περιπτώσεις κοριτσιών- από τα πρώτα βήματα τους στον κόσμο, γαλουχεί η κοινωνία. Σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει σαν όσο εξελισσόμαστε και προοδεύουμε, τόσο περισσότερο χρειάζεται να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας για να μην ξεχάσουν να γίνουν μητέρες και πατέρες νέων ανθρώπων.
Από τα πρώτα παιχνίδια με τις κούκλες που έχουν ένα στρογγυλό στόμα έτοιμο να δεχτεί το παιχνίδι – μπιμπερό, τα καροτσάκια, τα δαντελωτά ροζ μωρουδιακά ρουχαλάκια, ο κόσμος προσπαθεί να εισάγει το μωρό-κοριτσάκι στη μοναδική εμπειρία της μητρότητας, κάποια στιγμή αργότερα στη ζωή της.
Σε αντίθεση, τα αγόρια ασχολούνται και ωθούνται κυρίως σε κατασκευές, αυτοκινητάκια και εργαλεία. Άλλωστε σκεφτείτε, ποιος από τους φίλους και την οικογένεια θα έφερνε δώρο στο αγοράκι σας μία κούκλα και μωρουδιακά για να παίξει;
Παρατηρώ τον γιο μου στον παιδότοπο στον οποίο πηγαίνουμε σχεδόν καθημερινά, στη διάρκεια των διακοπών μας στην Πάρο. Ασχολείται πολύ με τα αυτοκινητάκια και τις κατασκευές, του αρέσει όμως και να μαγειρεύει στη μικρή και υπέροχα εξοπλισμένη κουζινούλα, ενώ βλέποντας τα κοριτσάκια να κουβαλάνε παντού μαζί τους ένα «μπεμπέ» με το μπιμπερό του, θέλει και εκείνος να το ταΐσει, γιατί προφανώς του θυμίζει πόσο όμορφα αισθάνεται όταν πίνει το γάλα του. Μεγαλώνει έτοιμος να μπει στη δυναμική της αρσενικής ενέργειας αλλά και στην τρυφερότητα της θηλυκής ενέργειάς του ταΐζοντας ένα μωρό-κουκλάκι με το μπιμπερό. Και αυτό μου αρέσει πολύ να το βλέπω στον γιο μου.
Παρατηρώ και τον εαυτό μου όπως και τις άλλες μαμάδες που «σπρώχνουν» τα παιδιά τους στα αντίστοιχα παιχνίδια, σύμφωνα με το φύλο του παιδιού. Τελικά, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας για να γίνουν αγόρια και κορίτσια, ενισχύοντας το φυσικό ένστικτο του φύλου τους. Τα βοηθάμε να επιλέξουν τι τους αρέσει σύμφωνα με τις επιλογές που τους δίνουμε, και είναι βέβαιο ότι στα κορίτσια προτείνουμε να παίξουν με κούκλες σε ροζ χρώμα, μαγειρικά σκεύη και ζωγραφιές ενώ στα αγόρια προτείνουμε να παίξουν με τρακτέρ, όπλα και κατασκευές.
Γνωρίζοντας ως ενήλικες τη φύση του αρσενικού – θηλυκού καθώς και τις διαφορές τους, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο το να προτείνουμε παιχνίδια αντίστοιχα με αυτές τις προσταγές της φύσης. Χρήσιμο όμως είναι και να γνωρίζει το αγόρι πώς να συμπεριφέρεται τρυφερά σε ένα μωρό, ακόμα κι αν αυτό είναι κούκλα, όπως και το να γνωρίζει ένα κοριτσάκι πώς να κατασκευάζει πράγματα ή να χειρίζεται εργαλεία.
Άλλωστε και εμείς ως σύγχρονες μαμάδες, δεν γεννηθήκαμε σε χαρακτηριστικές / παραδοσιακές οικογένειες όπου ο άντρας-«κουβαλητής» έβγαινε αποκλειστικά έξω από το σπίτι για να φέρει χρήματα και αγαθά. Ούτε οι μπαμπάδες σήμερα είναι οι κλασσικοί άντρες που όταν μπαίνουν στο σπίτι κάθονται στον καναπέ και περιμένουν να εξυπηρετηθούν από τη γυναίκα τους. Κάνουν πολλά πράγματα για να βοηθήσουν στο νοικοκυριό, και μαθαίνουν στα παιδιά τους, μέσω του παραδείγματός τους, να συνεισφέρουν σε όλα.
Η περισσότερο ανδρόγυνη εξέλιξή μας, βοηθά στην εξισορρόπηση της εσωτερικής μας ενέργειας η οποία δεν είναι μόνο αρσενική ή μόνο θηλυκή. Χρειάζεται να φέρεις σε ισορροπία τις δυο διαφορετικές εκφάνσεις σου για να βιώσεις πληρότητα. Είναι υπέροχο λοιπόν που τα παιδιά μας, ζουν σε μια εποχή που μπορούν να βιώνουν με περισσότερη απελευθέρωση και τους δυο ρόλους, αποφασίζοντας στη συνέχεια τον δρόμο που θα ακολουθήσουν για να διαμορφώσουν την προσωπικότητά τους, δανειζόμενα στοιχεία και από τους δυο «κόσμους» του Άρη και της Αφροδίτης.
Τα παιδιά μας είναι ούτως ή άλλως εξελιγμένα όντα σε σύγκριση με εμάς τους ίδιους. Αποτελούν κομμάτι της μητέρας και κομμάτι του πατέρα, μαζί με κομμάτι δικό τους, προοδευμένο και καινούριο.
Αντιληφθείτε τα ταλέντα των παιδιών σας από την αρχή της ζωής τους. Παρατηρήστε τα στο παιχνίδι, που είναι η περισσότερο αυθεντική έκφρασή τους σε κάθε σημείο της ζωής τους, από τα πρώτα χρόνια, ακόμα και από τους πρώτους μήνες. Παρατηρήστε τα προσεκτικά και επιτρέψτε τους να ασχοληθούν με όσα περισσότερο τα ευχαριστούν. Εκεί βρίσκεται το αληθινό τους ταλέντο.
Θυμηθείτε. Κάθε άνθρωπος από τη γέννησή του έρχεται με ένα «τάλαντο» στο χέρι. Ένα μοναδικό, εξ’ολοκλήρου δικό του «τάλαντο» (κατά τους αρχαίους Έλληνες) ή ταλέντο όπως σήμερα το ονομάζουμε.
Το ταλέντο του παιδιού σας, όπως και το δικό σας, μπορεί να διαφανεί εύκολα, καθώς είναι το αντικείμενο ή το πεδίο στο οποίο όταν ασχολείται μαζί του, ξεχνάει τον χρόνο, μοιάζει απόλυτα απορροφημένο και χαρούμενο. Εάν θέλετε να μεγαλώσετε ευτυχισμένα παιδιά και επιτυχημένους ενήλικες, βοηθήστε τους να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους από πολύ μικρή ηλικία και να κάνουν την ευτυχία τους επάγγελμα, κάποια στιγμή στο μέλλον. Μην κρίνετε και μην προσπαθείτε να τα βάλετε σε άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, λέγοντάς τους ότι «θα ήθελα μια μέρα να σε δω γιατρό, δικηγόρο, αρχιτέκτονα». Επιτρέψτε τους να είναι. Αυθεντικά, αληθινά, για να είναι πραγματικά επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι άνθρωποι αργότερα.
Αυτό θα ήταν το σημαντικότερο μάθημα και στη δική μας εκπαίδευση, εάν είχαμε σχολεία που να ασχολούνται πραγματικά με την δική μας παιδεία. Ο επαγγελματικός προσανατολισμός στα σχολεία μας δεν υπάρχει, ούτε υπάρχουν ειδικοί που θα βοηθήσουν ουσιαστικά τους γονείς. Καλούμαστε εμείς οι ίδιοι να παρατηρήσουμε το παιδί μας και να φωτίσουμε το μοναδικό του ταλέντο.
Η Ελλάδα που γέννησε τη μέγιστη σοφία, δημοκρατία και δικαιοσύνη, σήμερα ζει στον φόβο και την θλίψη. Όμως πιστεύω ότι αυτό είναι μόνο μια μικρή μετάβαση και ότι η νέα γενιά, μπορεί και θα φέρει τις αλλαγές που χρειαζόμαστε.
Με τη βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά.
Γράφει για τον ifeelkid:
Μάρεα Λαουτάρη-Δεληγιάννη
Life & Relationship Coach
MA in Communications
www.marealaoutari.com
ifeelkid team
