Στο Royal Table της Disney World όλα τα τραπέζια είναι κλεισμένα από τις 6 το απόγευμα μέχρι το κλείσιμο για τους επόμενους έξι μήνες και είναι διαθέσιμα μόνο σε πελάτες που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν εκατοντάδες δολάρια για το πάρκινγκ.
Παρόλα αυτά όμως υπάρχουν πελάτες που είναι δυσαρεστημένοι και δε διστάζουν να το δηλώσουν.
Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι πελάτες είναι παιδιά και μάλιστα 10 χρονών.
Αν δεν ξέρατε ότι το παρακάτω κείμενο στο Tripadvisor είναι γραμμένο από μια δεκάχρονη (που θα γίνει σύντομα έντεκα, μας πληροφορεί) θα περνούσε άνετα για κριτική βετεράνου σε εστιατόρια που έχει περάσει ώρες στο Yelp.
Σημειώστε επίσης ότι το κείμενο είναι γραμμένο σε άπταιστα αγγλικά.
“Πήγαμε σ’ αυτό το εστιατόριο για δείπνο επειδή είχαμε ακούσει ότι είναι ένα από τα καλύτερα στο Walt Disney World.
Επειδή έχω πάει πολλές φορές στο Walt Disney World μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν δεν έχετε μικρά παιδιά που τους αρέσουν οι πριγκίπισσες δεν αξίζει τα λεφτά του.
Όταν πήγα για πρώτη φορά μετρούσα για ενήλικας από την Disney (για τα εισιτήρια και τα λοιπά) αλλά ήμουν δέκα, λίγο πριν τα έντεκα.
Οι γονείς μου κι εγώ μαζέψαμε τα λεφτά γιατί
α) όταν κάναμε την κράτηση ρωτήσαμε αν είναι δείπνο με χαρακτήρες της Disney και μας είπαν πως δεν είναι και
β) νομίζαμε ότι θα είναι ένα ωραίος επίλογος για το ταξίδι μας και
γ) δεν είχαμε πάει ποτέ και πιστεύαμε ότι θα έπρεπε να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο.
Λοιπόν μόλις μπήκαμε μέσα είχαμε την ευκαιρία να φωτογραφηθούμε με την Σταχτοπούτα και τον Πρίγκιπα, τους οποίους προσπαθήσαμε να προσπεράσουμε αλλά μας είπαν «Ω όχι, πρέπει να το κάνετε, είναι μέρος της εμπειρίας!»
Όταν τελικά φτάσαμε στον πάνω όροφο μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Μας είχαν πει ότι έχουμε μια κράτηση για τρεις ενήλικες (εγώ και οι γονείς μου).
Τώρα, ο βασικός λόγος που διαλέξαμε αυτό το εστιατόριο ήταν το φαγητό του, το οποίο μας είχαν συστήσει ιδιαιτέρως.
Προς έκπληξη των γονιών μου (και δική μου) μου δόθηκε ένα παιδικό μενού με λίγα πιάτα, εκ των οποίων το ένα ήταν κοτομπουκιές και τα υπόλοιπα κλασικά των φαστ φουντ. Όλα αυτά τα πιάτα είχαν τιμές εστιατορίου. Όταν ζητήσαμε το μενού για ενήλικες μας είπαν ότι δεν ήταν σίγουροι ότι μπορώ να φάω όλο το φαγητό. Σε αυτό το σημείο ο σερβιτόρος ρώτησε τους γονείς μου αν είναι σίγουροι ότι θέλω το μενού για ενήλικες.
Οι γονείς μου είπαν ναι και ο σερβιτόρος υπάκουσε ενώ απομακρυνόταν αμήχανος και μπερδεμένος.
Παραγγείλαμε το φαγητό μας και ενώ περιμέναμε οι πριγκίπισσες περιφερόταν και έβγαζαν φωτογραφίες και έδιναν σε κάθε κοριτσάκι από ένα πλαστικό μαγικό ραβδί.
Και πάλι, αν έλεγες ότι δεν θέλεις να βγάλεις φωτογραφίες με τις πριγκίπισσες σου έλεγαν «Πρέπει! Είναι μέρος της εμπειρίας.»
Όταν επιτέλους ήρθε το φαγητό ήταν κρύο και σχετικά άνοστο, αλλά μέχρι εκείνη την ώρα πέθαινα της πείνας και ήθελα να έχω μια δικαιολογία για να μην βγω άλλη μια φωτογραφία με μια πριγκίπισσα. Να συμπληρώσω επίσης ότι όση ώρα ήμασταν εκεί, υπήρχαν γύρω μας μικρά παιδιά που έτρεχαν γύρω γύρω ουρλιάζοντας και τσιρίζοντας, κυνηγώντας τις πριγκίπισσες, και χτυπώντας το ένα το άλλο με τα μικρά πλαστικά ραβδιά.
Γενικώς η εμπειρία δεν ήταν αυτό που αναμενόταν και ήταν ένα πλήρες τρελοκομείο με άτονο προσωπικό.
Κρατήστε τα χρήματά σας και πηγαίνετε οπουδήποτε αλλού στο WDW.”
Κόλαφος η κριτική του κοριτσιού…
Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν.
Πηγή: www.lifo.gr
iFeelKid team
kids internet radio
