Αγαπητή Αννε, πώς άρχισαν τα “μικροπραγματάκια”;

Πριν 8 χρόνια περίπου άρχισε η ενασχόληση μου με το διαδίκτυο – ψάχνοντας κατ’ αρχήν πληροφορίες για παλαιές πορσελάνες! Έχοντας σιγά σιγά εξοικειωθεί με τον απέραντο κόσμο των ιστοσελίδων, σκεφτικά να ψάξω συγχρόνως να δω και λιγάκι για κουκλόσπιτα και μινιατούρες, ένα είδος που από παιδί θαύμαζα, αλλά ποτέ δεν είχα. Έτσι, στα τα 45 μου, άρχισε ένα συναρπαστικό νέο ταξίδι.

Προς μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα έναν κόσμο ολόκληρο που ασχολείται με το θέμα αυτό. Χάθηκα κυριολεκτικά στα ιστολόγια, στις φωτογραφίες, στις χειροποίητες κατασκευές απ όλο τον κόσμο. Διάβαζα, μελετούσα και επικοινώνησα με πολλούς. Έτσι σιγά σιγά μπήκα στον κόσμο μιας διεθνούς παρέας “κατασκευαστών” κουκλόσπιτων και χειροποίητης μινιατούρας γενικότερα. Έμαθα ότι με πολύ απλά –καθημερινά- πράγματα και υλικά μπορεί κανείς να δημιουργήσει μικρά θαύματα! ‘Έχοντας κινητικά προβλήματα, τα οποία με ανάγκαζαν για πολλά χρόνια να περνάω σχεδόν όλη την ημέρα καθιστή – με απασχολούσε έντονα η σκέψη για το τι το δημιουργικό (εκτός απ τα συνήθη οικιακά) θα μπορούσα να κάνω που να με ευχαριστεί πραγματικά.

Μέχρι τότε, δεν είχα ποτέ μου ασχοληθεί με χειροτεχνίες ή κατασκευές – ούτε καλά καλά πλέξιμο δεν ήξερα, μια που από μικρή η ενασχόληση μου ήταν τα βιβλία, η λογοτεχνία, ξένες γλώσσες, αργότερα κοινωνικά θέματα κ.α. Μέσα στα μπλόγκς λοιπόν βρήκα ένα κόσμο τελείως καινούργιο και συναρπαστικό, με πολλές και όμορφες επαφές που μπορεί να έχει κανείς επικοινωνόντας με ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο ενδιαφέρον.

Ξεκίνησα με τα αγαπημένα μου κοχύλια, μαζεμένα από πολλά χρόνια και φυλαγμένα σε διάφορα κουτάκια. Έφτιαξα τον πρώτο μου πίνακα, “Σκέψεις” το ονόμασα… πολλά – πολλά μικρά – μικρά κοχυλάκια μαζί. Ακολούθησαν τα “Βήματα”, θαλασσόξυλα, κοχύλια. Ύστερα το πρώτο έργο μινιατούρας: “Το εργαστήρι του πολυάσχολου φούρναρη”. Ένας δρόμος σιγά-σιγά ανοιγόταν, ένας δρόμος ονείρου και φαντασίας που μπόρεσε να με μεταφέρει νοητικά σε άλλους χώρους και τόπους, να με κάνει να ξεχνάω δυσάρεστα, να δημιουργώ έναν κόσμο δικό μου, μικρό μεν -αλλά γεμάτο όμορφα χειροποίητα “μικροπραγματάκια”!

Ιδιαίτερη θέση έχουν τα βιβλία μινιατούρες, μεμονωμένα ή και σε βιβλιοθηκούλες, συχνά κατά παραγγελία. Παρόλο που τα βιβλιαράκια μου δεν διαβάζονται (υπάρχει «μόνο» το εξώφυλλο με τον τίτλο και μέσα είναι άσπρες σελίδες) αποτελούν πολύ αγαπημένο είδος, τόσο για τον εξοπλισμό κουκλόσπιτων όσο και μόνα τους. Θυμίζουν αγαπημένα μας βιβλία, μια ανάμνηση, κείμενα σημαντικά για μας. Χωρούν μια χαρά στην τσέπη μας, προσφέροντας ένα μικρό χαμόγελο.

Από πού έρχεται η έμπνευση για τις δημιουργίες σας;

Είναι μια σκέψη, μια ιδέα που διαμορφώνεται σιγά σιγά. Όταν πια έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα μέσα μου, τότε μπορώ και αρχίζω να φτιάχνω. Πολλές φορές προέρχεται από ένα και μόνο μικρό αντικείμενο που βρίσκω εγώ ή μου φέρνουν, με τα λόγια: “κάπου σίγουρα θα χρησιμεύσει”!

Η έμπνευση έρχεται επίσης απ’ τις δικές μου αγαπημένες ασχολίες, όπως είναι η παρασκευή γλυκών και ψωμιού, τα χριστουγεννιάτικα θέματα, τα μωρουδιακά, σκηνές από βιβλία, η θάλασσα, χίλια δυο… Προτιμώ να χρησιμοποιώ φυσικά υλικά όπως ξύλα, πέτρες, άμμο, αποξηραμένα λουλούδια ΚΑΙ – αυτό είναι απ’ τα σημαντικότερα – πάντα τα υλικά μου είναι από ανακύκλωση – χαρτί, χαρτόνια, κουτάκια, καλαμάκια, ύφασμα, βιβλία, ημερολόγια, χάντρες, κουμπιά, κοσμήματα – ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Πάντα μου αρέσει να δίνω μια “δεύτερη ευκαιρία” στα υλικά, ιδίως στα βιβλία. Έτσι πολλά βιβλία ήδη έχουν γίνει “ποντικάκια” και “Παραμυθένια βιβλιοπωλεία”.

Πόσο χρόνο θέλει για να φτιάξετε κάτι;

Και πώς αισθάνεστε κατά τη διάρκεια; Πάντα εξαρτάται, δεν υπάρχει κανόνας για το χρονικό διάστημα όταν ξεκινάει ένα καινούργιο έργο. Πρώτα πρέπει να βρω και να μαζέψω τα κομμάτια που θέλω. Δεν αγοράζω τίποτε έτοιμο, πχ. επιπλάκια, ξύλα για τοίχους ή πατώματα γίνονται από υπολείμματα άλλων υλικών. Μες στις κούτες και τα συρτάρια με μαζεμένους “θησαυρούς” θα βρεθεί το κατάλληλο ξυλάκι, το ραφάκι, η μπανιέρα, η κουβερτούλα, από πράγματα που θα πετιούνταν αλλιώς Μπορεί με ένα μικρό πιατάκι σε μέγεθος “κουκλόσπιτου”, δηλαδή 1 : 12, με διάμετρο 2 εκατοστά το πολύ, να ασχολούμαι μίση ώρα… αλλά και δυο μέρες!

Μπορεί να φτιάχνω ένα μικρό δωματιάκι σε μια μέρα, αλλά μπορεί και να δουλέψω για ένα θέμα μερικούς μήνες, πάντα μέχρι να φτάσω στο σημείο που θα λέω στον εαυτό μου: ωραία! Αυτό είναι! Φυσικά ο χρόνος κατασκευής παίζει ρόλο και στο είδος και στο περιεχόμενο της κατασκευής. Αν φτιάχνω ένα κουκλόσπιτο ολόκληρο, το κάθε δωματιάκι θέλει το ξεχωριστό χρόνο του. Η λεπτομέρεια είναι πάρα πολύ σημαντική στις μινιατούρες, και ας μη φαίνεται με την πρώτη ματιά, ή με γυμνό μάτι. Ναι μεν τα κουκλόσπιτα μιμούνται την πραγματική ζωή, βέβαια σε πιο χαριτωμένη και πιο γλυκιά μορφή, αλλά φτιάχνονται και αυτά με όλες τις πολύπλευρες λεπτομέρειες που υπάρχουν σε ένα πραγματικό σπίτι ή που θα θέλαμε να είχε!

Το να χάνεται κανείς μες στις ιδέες και τα όνειρά του, φτιάχνοντας κάτι εντελώς δικό του, είναι μια διαδικασία πολύ προσωπική και όμορφη, πολλές φορές άκρως διασκεδαστική (αν για παράδειγμα φτιάχνεις μια μπανιερίτσα με βατήρα ή βάζεις ό,τι πιο τρελό χρώμα υπάρχει σε μια κουζινίτσα) και πολύ ικανοποιητική όταν βρίσκει κανείς δικές του λύσεις για κατασκευαστικά προβλήματα. Είναι μεγάλη χαρά όταν βλέπει κανείς το έργο του έτοιμο, είναι έκφραση ψυχής.

Κι η εμπορική αξιοποίηση;

Διευκολύνεται για μένα σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη δυνατότητα έκθεσης των έργων μου στην βιτρίνα του τυπογραφείου μας στο Χαλάνδρι! [Το «CADPRINT -ψηφιακές εκτυπώσεις» βρίσκεται στο κέντρο του Χαλανδρίου, Α. Παπανδρέου 56.] Το διαδίκτυο, τα social media προσφέρουν άπειρες δυνατότητες προώθησης και πωλήσεων. Βέβαια υπάρχουν πολλές χιλιάδες άνθρωποι που προσφέρουν τα έργα τους μέσω ιστοσελίδων κτλ. Και εδώ η επαφή στα κοινωνικά δίκτυα μέσω e-mail, μηνυμάτων, διάδοση φωτογραφιών/περιγραφών και πληροφοριών παίζει σημαντικότατο ρόλο και συχνά καταλήγει σε πραγματική, πολύωρη «δουλειά». Οι χαρές της εμπορικής αξιοποίησης φυσικά, όταν κάποιο έργο αρέσει και αγοράζεται, είναι η ικανοποίηση και η χαρά όταν βλέπεις τον άλλον να χαμογελά, να θαυμάζει, να συγχαρεί και να επαινεί!

Κι οι δυσκολίες;

Κατά κύριο λόγο η άγνοια περί μινιατούρας και χειροποίητων κουκλόσπιτων στην Ελλάδα, γεγονός που προέρχεται από τις διαφορετικές παραδόσεις των χωρών. Στις βόρειες χώρες της Ευρώπης κυρίως, απ’ όπου έρχομαι κι εγώ, τα κουκλόσπιτα είναι μια πολύ παλαιά παράδοση, γνωστή σε όλους. Κατά δεύτερο, οι τιμές. Ένα μοναδικό, χειροποίητο εξ ολοκλήρου, έργο για το οποίο κανείς δούλεψε εβδομάδες και μήνες, δεν γίνεται και δεν πρέπει να πωλείται για 10 ευρώ, 5 ή 2 ευρώ! Ο ενδιαφερόμενος αγοραστής δεν αγοράζει ένα κομμάτι 2 χ 2 εκατοστά, ή ένα δωματιάκι 20 χ 20 εκατοστά, αλλά αποκτά ένα κομμάτι ψυχής μου κι επίσης γνωρίζει ότι αγοράζει ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ κομμάτι που δεν επαναλαμβάνεται.

Αγαπημένα έργα δικά σας;

Οπωσδήποτε τα μικρούλικα βιβλιαράκια, και ας μη διαβάζονται. Τα βιβλία έτσι κι αλλιώς είναι η μεγάλη αγάπη μου. Δύσκολη ερώτηση σε σχέση με τις διάφορες κατασκευές. Θα πω ότι όλα τα μικρά και τα μεγαλύτερα έργα μου έχουν την σταθερή θέση τους στην καρδιά μου! Άλλοτε επειδή ήταν ιδιαίτερη χαρά που μπόρεσα να τα φτιάξω, από άποψη «κατασκευαστική», άλλοτε επειδή κατάφερα να εκφράσω μια ιδέα μου, ένα όνειρο δικό μου, αλλά και επιθυμίες ανθρώπων.

Ένα μικρό παράδειγμα είναι ο πίνακας «Το ταξίδι». Ένα φανταστικό καράβι φτιαγμένο με θαλασσόξυλα, πανιά, πολλούς πολλούς γλάρους και χαρούμενες σημαιούλες. Ο πίνακας αυτός είναι ο τρίτος, μετά τις «σκέψεις» και τα «βήματα». Εκτός του ότι εκφράζει τα προσωπικά μου βιώματα, μπόρεσα να τον ενσωματώσω σε μια πολύ όμορφη ιστορία που έχει σχέση με τις μινιατούρες! Γνώρισα –διαδικτυακά – μια συνομήλικη κυρία απ’ την μακρινή Αυστραλία, η οποία επίσης ασχολείται με χειροποίητα κουκλόσπιτα. Μετά από αλληλογραφία σχεδόν δυο χρόνων είμαστε πια πολύ στενές και αγαπημένες φίλες. Επειδή όμως και για τις δυο μας – προς το παρόν τουλάχιστον – είναι αδύνατον να ταξιδέψουμε τόσο μακριά και να επισκεφτούμε η μια την άλλη, βρήκαμε ένα «υποκατάστατο»!

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα “Μικροπραγματάκια”, πατήστε ΕΔΩ

Πηγή: lifo.gr

iFeelKid team

www.ifeelkid.gr

kids internet radio