Το 1972, το Surgeon General στις ΗΠΑ εξέδωσε την ακόλουθη προειδοποίηση για τα βίαια τηλεοπτικά προγράμματα: “Είναι σαφές ότι η αιτιώδης σχέση μεταξύ της τηλεοπτικής βίας και της αντικοινωνικής συμπεριφοράς είναι επαρκής για να δικαιολογήσουν τα κατάλληλα και άμεσα διορθωτικά μέτρα … Έρχεται κάποτε η στιγμή όπου τα δεδομένα επαρκούν για να δικαιολογήσουν τη δράση. Έχει έρθει η ώρα.” (Steinfeld, 1972).
Από τότε, έχουν περάσει πάνω από 4 δεκαετίες! Από την εποχή που εκδόθηκε η παρούσα προειδοποίηση, εκατοντάδες πρόσθετες μελέτες έχουν αποδείξει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ των βίαιων συμπεριφορών και της επιθετικότητας που προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης. Το Surgeon General, αναφερόταν στα βίαια τηλεοπτικά προγράμματα και τις ταινίες. Τι γίνεται όμως με τα βίαια βιντεοπαιχνίδια;
Είναι τα βιντεοπαιχνίδια με βίαιο περιεχόμενο πιο επιβλαβή σε σχέση με ανάλογα τηλεοπτικά προγράμματα και ταινίες;
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι τα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να είναι χειρότερα.
1. Το παιχνίδια είναι διαδραστικά, ενώ η τηλεόραση είναι παθητική. Οι άνθρωποι μαθαίνουν καλύτερα όταν συμμετέχουν ενεργά. Αν υποθέσουμε ότι κάποιος θέλει να μάθει πως να πιλοτάρει ένα αεροπλάνο. Ποια θα ήταν η καλύτερη μέθοδος για να ακολουθήσει: να διαβάσει ένα βιβλίο, να παρακολουθήσει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, ή να χρησιμοποιήσει έναν προσομοιωτή πτήσης σε ένα video game;
2. Οι παίκτες βίαιων βιντεοπαιχνιδιών είναι πιο πιθανό να ταυτιστούν με έναν βίαιο χαρακτήρα. Αν το παιχνίδι είναι σκοποβολής πρώτου προσώπου, οι παίκτες έχουν την ίδια οπτική προοπτική όπως ένας δολοφόνος. Αν το παιχνίδι είναι σε τρίτο πρόσωπο, ο παίκτης ελέγχει τις ενέργειες του βίαιου χαρακτήρα από μια πιο μακρινή οπτική σκοπιά. Σε ένα βίαιο τηλεοπτικό πρόγραμμα, δεν είναι σίγουρο ότι οι τηλεθεατές θα ταυτιστούν με έναν βίαιο χαρακτήρα. Οι άνθρωποι, είναι πιο πιθανό να συμπεριφέρονται επιθετικά όταν ταυτίζονται με ένα βίαιο ήρωα.
3. Στα παιχνίδια, η βίαιη συμπεριφορά ανταμείβεται άμεσα, με την απονομή πόντων ή επιτρέποντας στους παίκτες να προχωρήσουν στο επόμενο επίπεδο. Σε μερικά παιχνίδια, οι παίκτες ανταμείβονται με λεκτικούς επαίνους, μετά τη θανάτωση ενός εχθρού. Είναι γνωστό ότι η επιβράβευση μιας συμπεριφοράς αυξάνει τη συχνότητά της εμφάνισής της. Στα τηλεοπτικά προγράμματα, καμία αμοιβή δεν συνδέεται άμεσα με τη συμπεριφορά του θεατή.
Εν ολίγοις, υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι τα βίαια βιντεοπαιχνίδια είναι ακόμη πιο επιβλαβή σε σχέση με τα βίαια τηλεοπτικά προγράμματα. Έχουμε, επίσης, τα εμπειρικά δεδομένα που το αποδεικνύουν αυτό. Σε κάποια μελέτη, επιλέχτηκαν παιδιά με τυχαίο τρόπο για να παίξουν ένα βίαιο βιντεοπαιχνίδι ή να παρακολουθήσουν κάποιον άλλο να παίζει. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα αγόρια που έπαιξαν το βιντεοπαιχνίδι ήταν πιο επιθετικά από τα αγόρια που απλώς παρακολουθούσαν.
Γιατί αποφεύγουμε να δούμε τις βλαβερές συνέπειες των βίαιων βιντεοπαιχνιδιών;
Παρά το γεγονός ότι τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι τα βίαια βιντεοπαιχνίδια έχουν επιβλαβείς επιπτώσεις, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να αρνούνται τις επιπτώσεις αυτές, ιδιαίτερα οι βίαιοι παίκτες. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που το ερμηνεύουν.
– Ένας παίκτης μπορεί να σκέφτεται: “Παίζω βίαια βιντεοπαιχνίδια, αλλά ποτέ δεν έχω σκοτώσει κανέναν.” Αυτός όμως είναι ένας απατηλός συλλογισμός. Οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να συνδέσουμε τις επιρροές με τα γεγονότα, όταν η πιθανότητα εκδήλωσης τους είναι πολύ χαμηλή. Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι που παίζουν βίαια βιντεοπαιχνίδια δεν έχουν σκοτώσει κανέναν, απλά γιατί πολύ λίγοι άνθρωποι σκοτώνουν. Για παράδειγμα, λιγότερα από 6 άτομα ανά 100.000, δολοφονούνται κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να μετρήσει κανείς σπάνια γεγονότα, όπως μια δολοφονία, χρησιμοποιώντας σαν συνάρτηση τα βίαια βιντεοπαιχνίδια ή οποιονδήποτε άλλο παράγοντα.
– Επίσης, έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν πολύ ισχυρότερη επίδραση στους άλλους από ότι στους ίδιους. Αυτή η επίδραση είναι πολύ ισχυρή και ονομάζεται το αποτέλεσμα τρίτου προσώπου. Η συνέπεια αυτής της ψυχολογική επίδραση είναι ότι πολλοί άνθρωποι μπορεί συχνά να συμφωνήσουν ότι η βία των μέσων μαζικής ενημέρωσης έχει ένα κακό αποτέλεσμα στους άλλους, αλλά εξαιρούν τον εαυτό τους. Αυτή η σκέψη, στη συνέχεια, καταλήγει στην άρνηση της συνολικής σημασίας των επιπτώσεων στην δημόσια υγεία.
– Επιπλέον, η βιομηχανία του θεάματος υποστηρίζει συχνά ότι τα βίαια μέσα δεν αυξάνουν την επιθετικότητα. Ακόμα κι αν το κοινό αναγνωρίσει ότι οι ισχυρισμοί αυτοί, είναι αποκλειστικά υπέρ του οικονομικού συμφέροντος της βιομηχανίας, η επανάληψη των ισχυρισμών της ότι δεν υπάρχουν επιπτώσεις φαίνεται ότι τελικά πείθουν. Από το 1972, τα επιστημονικά στοιχεία έχουν ενισχυθεί ακόμη περισσότερο. Αλλά μια ανάλυση σε πάνω από 600 ειδησεογραφικές εκθέσεις, δείχνει ότι με την πάροδο του χρόνου, οι ειδήσεις είναι πιο πιθανό να αρνούνται την επιβλαβή επίδραση της βίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οι περισσότεροι από εμάς, ακόμα δεν γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ εξέδωσαν τότε προειδοποίηση για την τηλεοπτική βία. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι ενημερώνονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η βιομηχανία του θεάματος είναι μάλλον απρόθυμη να παραδεχθεί ότι εμπορεύεται ένα επιβλαβές προϊόν, με τον ίδιο τρόπο που και η βιομηχανία καπνού ήταν απρόθυμη να παραδεχθεί κάτι ανάλογο.
– Tέλος, οι άνθρωποι συχνά δεν αντιλαμβάνονται τις ψυχολογικές εξελικτικές διαδικασίες, με την ίδια ευκολία που καταλαβαίνουν τις βιολογικές διεργασίες. Αν ένας παίκτης βίαιων video games εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε την άμεση αιτία της επίθεσης. Οφείλεται στο γεγονός ότι έπαιζε βίαια παιχνίδια με τις ώρες, ή ήταν κάτι άλλο; Η ψυχολογική διαδικασία η οποία καλλιεργείται από τα βίαια βιντεοπαιχνίδια, δεν είναι γίνεται αντιληπτή στους περισσότερους ανθρώπους, όπως αντίστοιχες βιολογικές διεργασίες. Είναι πιθανό, να είναι περισσότερο αποδεκτή η ιδέα ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα, για παράδειγμα, γιατί γίνεται κατανοητό ότι το κάπνισμα επηρεάζει τους πνεύμονες, προκαλεί βλάβες των κυττάρων και ξεκινά την ανάπτυξη του όγκου.
Ο συνδυασμός των αντιλήψεων αυτών δημιουργούν μια ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία δημοσιογράφοι, συγγραφείς αλλά και ορισμένοι κοινωνικοί επιστήμονες, γράφουν άρθρα και βιβλία υποστηρίζοντας ότι τα βίαια βιντεοπαιχνίδια δεν είναι επιβλαβή. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνικών επιστημόνων που μελετούν το φαινόμενο, υποστηρίζουν σθεναρά το αντίθετο.
Περισσότερες πληροφορίες στο : www.mommy.gr
iFeelKid team
kids internet radio
