Ο τρόπος που φροντίζουμε τα βρέφη επηρεάζει την ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου τους?
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Darcia Narvaez, η μακροπρόθεσμη υγεία της Αμερικανικής νεολαίας έχει χειροτερεύσει πολύ, ιδιαίτερα σε σύγκριση με 50 χρόνια πριν και ο λόγος είναι ο τρόπος που οι γονείς φροντίζουν τα παιδιά κατά την βρεφική και παιδική τους ηλικία.
Συγκεκριμένα δήλωσε : «Κακές πρακτικές και πεποιθήσεις που συστήνονται από περίγυρο και επαγγελματίες έχουν επικρατήσει στον πολιτισμό μας, όπως η χρήση υποκατάστατου μητρικού γάλακτος, η απομόνωση των βρεφών σε ξεχωριστά δωμάτια ή η πίστη ότι εάν απαντήσεις υπερβολικά γρήγορα σε ένα ανήσυχο βρέφος θα το «κακομάθεις»»
«Ο μητρικός θηλασμός για τα βρέφη, η απάντηση στο κλάμα τους, η σχεδόν συνεχής σωματική επαφή και το άγγιγμα, και η φροντίδα από πολλούς ενήλικες αποτελούν μερικές από τις αρχαίες πρακτικές γονεικής ανατροφής που έχουν αποδειχθεί να επιδρούν θετικά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, κάτι το οποίο όχι μόνο σχηματίζει την προσωπικότητα, αλλά επίσης βοηθάει και στην σωματική υγεία και στην ηθική ανάπτυξη του παιδιού», λέει ο καθηγητής.
Έρευνες δείχνουν ότι το να απαντάει ο γονιός στις ανάγκες ενός βρέφους (να μην αφήνει το παιδί να κλαίει μέχρι να «ηρεμήσει») έχει δειχθεί να επηρεάζει βαθιά την ωρίμανση της συνείδησης. Θετική επαφή, άγγιγμα και αγκαλιά βελτιώνουν την αντίδραση του παιδιού στο στρες, τον έλεγχο παρορμήσεων και την ικανότητα εμπάθειας και συναίσθησης. Το ελεύθερο παιχνίδι στην φύση επηρεάζει θετικά τις κοινωνικές δεξιότητες και την επιθετικότητα. Και ο αυξημένος αριθμός ατόμων που φροντίζουν με αγάπη ένα παιδί (πέρα από τη μητέρα του μόνο) προβλέπει τον δείκτη νοημοσύνης του, την ανθεκτικότητα του εγώ του σε δυσμενείς καταστάσεις και την ικανότητα να νιώθουν τους άλλους.
Στις ΗΠΑ υπάρχει μια μείωση σε όλες αυτές τις χαρακτηριστικές πρακτικές. Αντί να τα παίρνουν αγκαλιά, τα βρέφη ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο τους απομονωμένα σε ρηλάξ, καροτσάκια και καρεκλάκια αυτοκινήτου, σε αντίθεση με ότι γινόταν στο παρελθόν. Μόνο 15% των μητέρων θηλάζουν τα παιδιά τους στους 12 μήνες, ενώ το εκτεταμένο δίκτυο της οικογένειας έχει σπάσει και το ελεύθερο παιχνίδι που επιτρέπεται από τους γονείς έχει μειωθεί δραματικά από την δεκαετία του ’70 και έκτοτε.
Σύμφωνα με τον Narvaez, βέβαια, τα πράγματα για ένα συγκεκριμένο παιδί δεν είναι ποτέ νομοτελειακά, έτσι που άλλοι συγγενείς και δάσκαλοι μπορούν επίσης να έχουν θετική επίδραση όταν ένα παιδί αισθάνεται ασφαλές με την παρουσία τους. Επιπρόσθετα, πρώιμα ελλείμματα μπορούν να αναπληρώνονται αργότερα.
Ο δεξιός εγκέφαλος, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει την ρύθμιση και έλεγχο του εαυτού μας, την δημιουργικότητά μας και την εμπάθεια, μπορεί να αναπτύσσεται καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας. «Ο δεξιός εγκέφαλος ωριμάζει μέσα από εμπειρίες ολιστικές, που περιλαμβάνουν το σώμα και τις αισθήσεις, όπως το παιχνίδι αναστάτωσης, ο χορός και η ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση. Έτσι, σε κάθε ηλικιακή στιγμή, οι γονείς μπορούν να φτιάξουν μια δημιουργική δραστηριότητα με το παιδί και να ωριμάσουν μαζί του.»
