Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό, με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού. Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως είναι ο μονόλογος, η όπερα, το μπαλέτο, η παντομίμα κλπ.
Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα. Οι πρώτες μορφές του θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας ήταν η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα.
Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες. Φορούσαν μάσκες- προσωπεία και έτσι μπορούσαν να υποδυθούν διαφορετικούς ρόλους στην ίδια παράσταση.
Το 1962, από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, καθιερώθηκε η 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Υπάρχουν περίπου 220 θέατρα στην Ελλάδα.
Γυρίζοντας ξανά στο θέατρο
Στα θέατρα γινόταν πολύ σοβαρή δουλειά. Μην νομίζετε πως ήταν όλο γέλιο και χαρά. Ήταν και αυτό, αλλά και ένας τρόπος να παράγουν πολιτισμό, δράση και εκτόνωση. Το θέατρο ως χώρος ήταν δημόσιο οίκημα. Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, πως η συγκέντρωση στο θέατρο λειτουργούσε και ως εκκλησία του δήμου, με την παρουσία πολυάριθμων ξένων και αποτελούσε ένα εντυπωσιακό πλαίσιο για ορισμένες κρατικές ενέργειες που δεν είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα.
Στις Ελληνικές τραγωδίες, τα σοβαρά θέματα που τους απασχολούσαν, έπαιρναν ζωή … για παράδειγμα το θέμα του πολέμου, της ειρήνης, της οικογένειας, της πατρίδας.
Τα πρώτα θέατρα ήταν υπαίθρια και βέβαια χτίστηκαν από τους Αρχαίους Έλληνες. Αργότερα έγιναν κλειστά, στολισμένα και περίτεχνα. Απέκτησαν θεωρεία,σαν μεγάλα μπαλκόνια, και έβλεπαν από ψηλά τη σκηνή. Πρόσφεραν απομόνωση και ήταν μόνο για τους πλούσιους!!! Το πρώτο κλειστό θέατρο χτίστηκε στην Ιταλία το 1618.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Την πρώτη Μαρτίου του 1939 η ζωγράφος Ελένη Θεοχάρη-Περράκη, η οποία είχε κατασκευάσει ήδη τον Μπάρμπα Μυτούση, αποφάσισε να ιδρύσει ένα Κουκλοθέατρο, το οποίο πήρε το όνομα του βασικού ήρωά των έργων του. Από την επομένη, ξεκίνησε τις περιοδείες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και η επιτυχία ήταν τεράστια.
Το 1966, εισήχθησαν στο Κουκλοθέατρο 2 νέοι χαρακτήρες, τους οποίους δημιούργησε γνωστή συγγραφέας Άλκη Ζέη, ο Κλούβιος και η Σουβλίτσα, που έγιναν τα ανιψάκια του Μπάρμπα Μυτούση. Την 1 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, τα έργα που παρουσιάζονταν στο Κουκλοθέατρο ξεκίνησαν να μεταδίδονται από την τηλεόραση του ΕΙΡΤ.
Μέχρι το 1970 το Κουκλοθέατρο αυτό δεν είχε μόνιμη στέγη για το Χειμώνα. ΄Ομως τον Οκτώβριο του έτους αυτού, βρέθηκε το Αμφιθέατρο της ΧΕΝ στην οδό Αμερικής 11 στο Σύνταγμα, και σ’ αυτό το χώρο δίνονταν όλες οι παραστάσεις τις Χειμερινές Θεατρικές Περιόδους. Οι παραστάσεις των έργων στο Κουκλοθέατρο αυτό για το Χειμώνα ξεκινούσαν τη 2η Κυριακή του Οκτωβρίου κάθε χρόνου και διαρκούσαν μέχρι την Κυριακή των Βαΐων του επόμενου, οπότε λήγει και η επίσημη Χειμερινή Θεατρική Περίοδος, επειδή από την Κυριακή του Πάσχα και μετά, ξεκινούσε τις περιοδείες στην επαρχία.
Η Χειμερινή Θεατρική Περίοδος 1983-1984 ήταν η τελευταία για το Κουκλοθέατρο αυτό. Στις 15 Απριλίου του 1984(εκείνη την ημερομηνία έπεσε η Κυριακή των Βαΐων για το συγκεκριμένο έτος) το Κουκλοθέατρο Αθηνών τερμάτισε οριστικά τη λειτουργία του μετά από 45 ολόκληρα χρόνια. Οι κούκλες οι οποίες έπαιρναν μέρος στις παραστάσεις του σήμερα βρίσκονται στο Θεατρικό Μουσείο.
Τα κείμενα ακούστηκαν στην εκπομπή « Μουσικά Παραμύθια… με Τέχνη» , που μεταδίδεται κάθε Σάββατο 10-11 το πρωί.
Επιμελείται η Μαίρη Στραβοράβδη
ifeelkid team
kids internet radio
